"More than a stunning debut. It is the announcement of a bold new literary voice"
—Stephen Chbosky, author of The Perks of Being a Wallflower

Bunu İngilizce yazmayı düşündüm ama kendimi ana dilimden daha iyi ifade edebileceğimi sanmıyorum.Zaten başkalarının okuyup okumamasının da pek bir önemi yok.

Bu kitabı ilk okuduğumda hayatımda kimseyi kaybetmemiştim ama kayıp bu olmalı diye düşündüğümü hatırlıyorum.Her zaman söze dökemesende her davranışını etkileyen ve hayatının gidişatını etkileyen bir acı.Bu acıyı kendimde yaşayınca anladım ki kitapta anlatılana gerçekten benziyor.

Kitabı okuyalı yıllar oldu bu yüzden tam olarak olayların nasıl ilerlediğini hatırlamıyorum ama baş karakterin kendisini suçladığını hatırlıyorum.Birini kaybettiğinde gerçekten de kötü anılar daha akılda kalıcı olabiliyor.Bizim yaşadığımız birçok güzel anı var ama ben sana yaptığım haksızlıkları en çok hatırlıyorum.Belkide biz insanların yapısı budur,bilmiyorum.

Yazabileceğim pek fazla bir şey yok.Seni kaybetmenin acısı hiçbir zaman geçmiyor ama zamanla alışıyorum galiba .Ben en çok bundan korkuyorum sanırım.Alışmaktan.Sen bunca yıl hayatımdayken birkaç yılda yokluğuna alışmak sana yapacağım en büyük yanlışlık gibi geliyor.Ama biliyorumki ben de öldüğüm zaman benim yokluğuma da alışacaklar.Belki de bu istemeden yapacak olduğumun yanlışlığını biraz olsun hafifletir.

Senden bahsederken geçmiş zaman hakkında konuşmak o kadar zor ki bu yüzden aynı zamanda isminden bahsetmeyeceğim.Seni çok özlüyorum.Seninle geçirdiğim çocukluğumu özlüyorum.Keşke o günlere geri dönebilseydim.Yaptıklarım için beni affet.